En dan voel je je langzaam opknappen. Wauw....zin in eten, zin om te bewegen.....! Dus vanmorgen voor het eerst weer de sportschool bezocht. De les yogalates gevolgd. iets nieuws dus dacht : proberen maar. Ik vond het wel bij zonder vooral omdat je weer even dicht bij jezelf komt. En even alles los maar ook wel eng: binnenstappen met een bandana op een zo vertrouwde plek.
Wat ik wel goed besef is dat het voor andere mensen een soort shock kan zijn als er opeens iemand met kanker in hun midden verschijnt.. Voor velen toch iets wat eng kan zijn, misschien wel omdat het dan erg dichtbij komt. Kanker wordt natuurlijk toch geassocieerd met de dood, ziekte en ellende.......... Toch ga ik mij niet vanwege andere mensen en misschien wel hun shock mij verschuilen. IK ben kaal en heb kanker maar ach verder ben ik nog steeds Paula en als iemand wat wilt vragen: graag........! Voor mij is het ook een zoektocht naar wat is fijn voor mij wat niet. Wordt overvallen door emoties die ik nog niet ken. Angst dat heb ik niet zo, de dood is niet iets waar ik mij nooit mee bezig hou. Het is voor mij een overgaan naar een andere dimensie. Een plek waarin je uiteindelijk beseft waarom we ook dit leven mogen leiden. Klinkt hoogravend maar het is mijn waarheid en geeft mij ook mede de kracht om dit proces te ondergaan.
Goh Paula wat ben je sterk
sterk ik .......dat valt wel mee
heb mijn momenten van kracht
mijn momenten van totale wanhoop
elke dag is er een
geniet van de liefde om mij heen
de voetstappen door het bos
het zwoegen door het zand
de energie van de engelen om mij heen
Vang mij op als ik val........
Lieve mensen Yola.......
Knuffel van mij