Woensdag was de dag. Dinsdag foto's gemaakt om te kijken waar de poortwachtklier zich bevind. Deze klier wordt er meestal uitgehaald om te kijken of er sowieso geen uitzaaiingen zijn in de klieren. Tot nu toe was daar geen reden voor maar alles voor de zekerheid.
Woensdag mij al melden om zeven uur. Het fijne was dat ik nog steeds niet zenuwachtig was. Eerst nog een onderzoek. Ja dat ging gewoon door. Het was wel een bizar onderzoek. Via een echo werd gekeken waar de marker zich bevond zodat de chirurg straks wist waar de tumor ooit gezeten heeft. Toen ze dat wisten werd ik verdoofd en werd ik min of meer met een pijl door boord. Ik heb er een foto van gemaakt want echt de boog ontbrak. Het zag er zo bizar uit. De uiteinde van de pijl werd op de marker gezet. De rest stak er uit. Toen weer naar de afdeling want de operatie liet nog even op zich wachten. Inmiddels was het negen uur. Om half tien zei ik tegen Robert dat hij wel mocht gaan want ik wilde graag slapen. IK vond het wel heel vreemd van mezelf want ik was nog steeds niet zenuwachtig. Ik voelde mij sterk en krachtig. Om 12 uur werd ik pas geopereerd. De twee chirurgen overlegde nog even hoe of wat. En toen zakte ik langzaam weg........................................................................
Om 2 uur werd ik wakker..nou ja wakker duurde even voordat ik alles weer helder zag. De chirurg vertelde mij dat ze een soort taartpunt hadden weg gehaald. Helaas meer dan ze verwacht hadden....... IK knikte maar wat, meer zat er op dat moment niet in voor mij. Langzaam kwam ik weer bij. Voelde mij best goed alleen reuze moe maar dat is logisch. Nadat ik op de afdeling lag durfde ik langzaam te kijken naar de "schade". Ik verwachte een heel groot dik verband maar alles behalve dat. Er zat een dik gaas op en verder niks. MMMMM dat viel mee. De pijn was ook onder controle. Als ik meer pijn kreeg kon ik zelf de morfinepomp bedienen.Verder kreeg ik extra zout oid omdat mijn bloeddruk zo laag bleef. Ik wilde graag slapen maar ik werd continue wakker gemaakt door de verpleger. Ik zelf gaf aan dat hij zich niet druk hoefde te maken omdat ik dit de vorige keer ook had gehad tijdens de opname en dat het vanzelf weer goed zou komen. Wat ook bleek te kloppen maar ach hij bedoelde het goed..... Donderdag was nog wel een slappe dag al ging ik al naar beneden met drain en al. Vrijdag tja .........wat was wijsheid......! Uiteindelijk besloten, in overleg met de chirurg nog een dagje te blijven. IK had ook het idee dat ze dit besluit liever aan de plastisch chirurg overliet. Maar vroeg ik: mag ik naar buiten. Ja hoor ik mocht best even naar buiten. MMMMM tja ik denk dan zelf niet aan het pleintje voor het ziekenhuis maar aan een lekker terrasje. Wat ik dan ook deed. Met drain en al huppekee...... Lekker in de zon en genieten.....Toen ik terug kwam op de afdeling stuurde ik robert nog even een wappie want dacht ik :ach vanavond even naar het strand ook leuk. Aiiiiiiii toen kwam de verpleger en vroeg of ik lekker in de zon had gezeten. Dus in mijn enthousiasme vertelde ik over het terrasje. Dat bleek dus niet te mogen.......! Maar hij hield het wel voor zich en was toch wel benieuwd waar dat leuke terrasje was!! Zaterdag naar huis dus eindelijk, zonder drain en het litteken viel ook mee. Wat een opluchting.
Nu wordt dinsdag 27 mei een spannende dag. Dan hoor ik of de buitenste rand schoon was. Dat is toch wel heel belangrijk.
Kale koppie.
Even niet een pruik
Even niet een hoed
Even niet een sjaal
Even niet een bandana
Beginnende haren
Ik laat ze gaan in de wind
de zon op mijn bol
verwaaid, stralend sta ik.
Liefs Paula xxx