De PRUIK
daar staat hij dan mijn pruik.
op de schoorsteen te prijken.
een koud gevoelloos stukje haar
een vermomming voor wie ik ben
het prikt......drukt op mij hoofd en in mijn oog een ware kwel..
ik kan het niet helpen maar het geeft een gevoel als een clown.
draag hem soms, zo nu en dan, maar zet hem weer af als het "kan".
Met een bandana is het de naakte waarheid
de omgeving kan er ook niet omheen.
blikken van verbinding en liefde van wild vreemde mensen geeft mij kracht....
maar soms, ja soms geeft de pruik ook mij weer een stukje vrouwelijkheid....................
aanpakken van haar en borst, de vrouwelijkheid in al zijn pracht
ligt nu even niet in mijn "macht"
heel diep van binnen word ik geraakt
het is dan ook "paula" die op staat......
liefs van mij..............xx