Zo dat is even geleden........Lijkt wel alsof je na de chemo therapy even moet resetten. In de periode van de chemo's is het continue overleven. Je staat in een boxring en van alle kanten komen de klappen en na elke klap is het weer opkrabbelen en dan komen de klappen niet meer. Dat is dan ook weer wennen. Het leven is weer iets meer plan baar.
Gisteren het positieve bericht gehoord dat er op de mri scan niets meer te zien is. Ik was niet bang maar toch als je het echt hoort dat er niets te zien is dan overvalt je toch een onwijze blijheid. Het is toch in veel gevallen zo anders........ En nu op naar woensdag. Het malle is dat ik niet tegen de operatie op zie, alsof je die fase voorbij bent. Er is al zoveel aan mij geknutselt en gedaan dat ik dat niet meer zo erg vind. Maar wel hoe het daarna uit ziet. Dat wordt een Oeffffffffffffffff moment. Geen idee hoe ik daar op ga reageren. Denk er maar niet teveel aan want ik word er, en verdrietig van en het heeft geen zin. Misschien is het struisvogel tactiek maar soms is dat maar even nodig.
Twee weken geleden naar Napels geweest. Zo een arme stad, heel bizar, verpauperd! Toch had het net zoals elke stad bijzonderheden die je nergens anders ziet. Elke wijk met zijn eigen sfeer.....kleine straatjes met overal waslijnen... Pompeij gezien. Uit eten gaan ook iets bijzonders. Mee gemaakt dat het personeel als een stel dolle stieren door de tent heen rende. Reuze vermaakt in die tent want als het gewoon gaat is het ook zoooooooo gewoon.
Morgen weer de koffer pakken want dan gaan wij (robert, eline en ik) naar Malta naar Romy. Al gehoord dat zij daar nu elke dag heerlijk aan het strand ligt dus dat wordt weinig mee en heerlijk relaxen aan het strand!
O, ja mensen vragen regelmatig aan mij of ik mij niet verveel.......en eerlijk gezegd, nee. Hoe ik het allemaal deed hiervoor geen idee maar nu ben ik sowieso al druk met fysio, ziekenhuisbezoek maar ook gewoon niets doen. Of terrasje pakken met een capuchino.
dag lieve mensen............. tot snel
dikke kussssssss paula