Nou dat waren weer heftige dagen,.
Het weekend was gewoon "kut". Geestelijk had ik zin iedereen in elkaar te slaan. Ik denk dat het kwam omdat je door chemo zo ontzettend jezelf verliest. Ik begreep niets meer van mezelf. Wie zat er in hemelsnaam in mijn lichaam. Dat was niet meer ik. Zaterdag middag ook een pruik uitgezocht en ja je gelooft het of niet maar met op de achtergrond het geluid van een tondeuse.."hallo ik zit nog een beetje in mijn ontkenningsfase" en ook leuk TL lampen. Als je uit gaat kan zo een lamp ook direct je avond verzieken..Gelukkig waren de meiden mee en die snapte het wel. Ze (de winkel) bedoelde het goed maar zelf zou ik de inrichting anders doen, warmer............................Uiteindelijk geslaagd voor een pruik . Of ik hem veel draag we gaan het zien. Heb ook al een paar bandana's in huis....
Zaterdag avond zelfs jawel naar Erik van Muiswinkel geweest in de Meerse. IK dacht: "wie weet knap ik op" Nou daar zat ik en dacht ik wil naar huis ................knapte niet op maar af.........IK heb het afgekeken maar dat is ook alles en toen naar huis.
Zondag :....ja hoe raar je kan denken..Zondag is spinnen..Dus ik dacht wie weet lukt het. Bij het binnenkomen dacht ik al dit wordt helemaal niks en heb het ook niet gedaan. Was alleen al van dat rijden en stukje lopen bek af. Toen kwam de middag en ik kreeg een ontzettende pijn in mijn maag. Maag ja is het mijn maag!!?? Toch maar ven ziekenhuis bellen..of ik mij wilde melden.Dus hupsie naar het ziekenhuis. Onderzoeken van alles gehad en jippie ja ook weer bloed geprikt......Uiteindelijk mocht ik naar huis met weer andere medicijnen.
En toen werd het maandag zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz Puf wel grieperig maar ik dacht : hee daar is paula weer een beetje. Hoi hoi zei ik tegen mezelf ............IK was er weer een beetje........
En dinsdag ja paula is er weer..................wel moe maar herken weer mezelf een beetje. IK zal niet al mijn bijwerkingen continue benoemen want dat is niet zo gezellig maar jezelf weer "zien" dat is fijn,
Wauw en wat ook zo fijn is: ik word zo verwend........ik ben daar nooit sterk in geweest dingen aannemen en nu "moet" ik wel en wat ben ik blij met zoveel lieve mensen om mij heen. Soms voel ik mij een klein prinsesje; maar reuze dankbaar.
met hulp van zoveel lieve mensen en van de engelen om mij heen sla ik mij er doorheen (ps kan zijn dat ik morgen weer vloek maar dat is dan maar zo)
IN liefde Paula
Hier nog een fotootje met mijn nieuwe pruik
